Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013

Χαράζοντας το μέλλον...

Απόψε βρέχει, και ο ήχος της βροχής είναι τόσο έντονος, ζωντανός που με παρακινεί να βγω και να χορέψω. Αυτό είναι το τραγούδι μου, όπου συνθέτης είναι τ' αστέρια και μαέστρος το φεγγάρι.
Βρέχει, κι οι στάλες ακολουθούν το ρυθμό μου, ένα ρυθμό ακανόνιστο όπως η ζωή μου και ανεξέλεγκτο όπως τα όνειρά μου.
Ο χρόνος κυλάει όπως κυλάει το ρυάκι που σχηματίστηκε σε μια γωνιά του δρόμου. Κι όπως κυλάει παρασέρνει μνήμες, μνήμες μπερδεμένες που τώρα έχουν γίνει ένα. Άθελα μου τις μετρώ μα κάθε φορά προσθέτω επιπλέον μία κι έτσι χάνω το μέτρημα. Ζαλίζομαι, μα μέσα μου κάτι επιμένει να χορεύει και έτσι συνεχίζω. Τα χέρια μου μπλεγμένα σχηματίζουν μια αγκαλιά, μια αγκαλιά που είναι ικανή να με ζεστάνει. Συνεχίζω κάνοντας κύκλους γύρω από τον εαυτό μου τραγουδώντας το αγαπημένο μου κομμάτι. Σήμερα ο πρωταγωνιστής των σκέψεων μου, είμαι εγώ, μόνο εγώ. Απόψε χαράζω το μέλλον μέσα από τα όνειρα μου, απόψε σχηματίζω κάτι όμορφο.
Κι ο χρόνος κυλάει και εγώ χορεύοντας διασχίζω δρόμους. Αναρωτιέμαι τι κι αν η καρδιά έκανε κάποτε μια λάθος κίνηση, τι κι αν το στόμα είπε κάποιες λάθος φράσεις; Δεν υπάρχει επιστροφή, κανένας δρόμος δεν οδηγεί πίσω.
Η βροχή σταμάτησε και εγώ μένω ακίνητη, αμετάβλητη στη θέση μου. Αρχίζει να χαράζει... Νιώθω τον ήλιο όλο δικό μου, να με ζεσταίνει με τις ηλιαχτίδες του και με φωτίζει με τη λάμψη του.
Αυτή η καινούργια μέρα είναι δική μου. 
Σήμερα δε θα θυμηθώ. 
Σήμερα θα ζήσω!!!