Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Μείνε το βράδυ και φεύγεις τη μέρα...!

Μείνε, αν μπορείς μείνε..
Μείνε, τουλάχιστον μέσα στα όνειρα μου για να αποκοιμηθώ μέχρι το ξημέρωμα.
Μέχρι η ανατολή κι ο ήλιος να διεισδύσουν από τη χαραμάδα ενός παραθύρου και μου αποδείξουν πως όλα είναι μια ψευδαίσθηση...
Μείνε αν μπορείς να μείνεις,
Μείνε τουλάχιστον στη σκέψη μου, στην πρώτη καλημέρα μου.

Μη φύγεις, αν μπορείς μη φύγεις...
Εσύ δεν είσαι σαν τους άλλους.
Είσαι από αυτούς που προσπαθούν σε δύσκολους καιρούς να αποδείξουν πως υπάρχουν πρίγκιπες.
Μη φύγεις τώρα που μου 'μαθες πως το να είσαι ευάλωτη σε κάποιον μπορεί να είναι ότι πιο όμορφο αφού το κορμί σου πλάθεται με το δικό του.
Μη φύγεις τώρα που μου έδειξες πως να πιάνω τα αστέρια μέσα από το χέρι σου...

Έλα, αν μπορείς έλα.
Σε χρειάζομαι τώρα και φεύγεις μετά...
Σε χρειάζομαι, τώρα που ο καθρέπτης συνήθισε να αντικατοπτρίζει κάθε φορά που το κοιτώ δύο είδωλα.
Έλα, τώρα που οι παραισθήσεις μου δίνουν λίγο χώρο να ζω τη καθημερινότητα μου.
Πριν χαθώ στο φαύλο κύκλο ενός ονείρου..

ΜΕΙΝΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΚΑΙ ΦΕΥΓΕΙΣ ΤΗ ΜΕΡΑ...!!